evinin seni içine sigdiramayacak kadar dar oldugunu fark edeceksin...
sokaga firlayacaksin... sokaklar da dar gelecek...
tipki vücudunun yüregine dar geldigi gibi...
ne denizin mavisi acacak icini, ne piril piril gokyuzu...
kendini tasiyamayacak kadar cok buyuyecek, bir yandan da kaybolacak kadar kuculeceksin...
birileri sana bir seyler anlatacak durmadan...
"onemli olan saglik."
"yasamak guzel."
"bos ver, her sey unutulur."
sen hicbirini duymayacaksin...
goz yaslarindan etrafi goremez hale geleceksin...
ondan olmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarinda olmek isteyecek kadar cok seveceksin...
hep ondan bahsetmek isteyeceksin...
"olume care bulundu" ya da "yarin kiyamet kopacakmis" deseler basini
kaldirip ne dedin?" diye sormayacaksin...
yalniz kalmak isteyeceksin...
hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak...
ikisi de yetmeyecek...
gecmisi dusuneceksin...
neredeyse dakika dakika...
ama kotuleri atlayarak...
onunla gectigin yerlerden gecmek isteyeceksin...
gittigin yerlere gitmek...
bu sana hic iyi gelmeyecek...
ama bile bile yapacaksin...
biri sana icindeki aciyi sokup atabilecegini soylese, kacacaksin...
aslinda kurtulmak istedigin halde, o aciyi yasamak icin direneceksin...
hayatinin geri kalanini onu dusunerek gecirmek isteyeceksin....
aksini iddia edenlerden nefret edeceksin...
herkesi ona benzetip...
kimseyi onun yerine koyamayacaksin...
hicbir sey oyalamayacak seni...
ilaclara siginacaksin...
birkac saat kafani bulandiran ama asla onu unutturmayan.
sadece bir muddet buzlu camin arkasindan seyrettiren...
butun sarkilar sizin icin yazilmis gibi gelecek...
bogazin dugumlenecek, dinleyemeyeceksin...
uyumak zor, uyanmak kolay olacak...
sabahi iple cekeceksin...
bazen de "hic gunes dogmasa" diyeceksin...
ne geceler rahatlatacak seni ne gunduzler...
olmeyi isteyip, olemeyeceksin...
belki civi civiyi soker diye can havliyle onune cikana sarilmak isteyeceksin
...
nafile...
dusuncesi bile tahammul edilmez gelecek...
ruyalar goreceksin, gercek olmasini istedigin...
her sicrayarak uyandiginda onun adini soyledigini fark edeceksin...
telefonun calmasini bekleyeceksin...
aramayacagini bile bile...
her caldiginda yuregin agzina gelecek...
aglamakli konusacaksin arayanlarla...
yuregin burkulacak...
canin yanacak...
bir daha sevmemeye yemin edeceksin...
hayata dair hicbir sey yapmak gelmeyecek icinden...
onun sesini bir kez daha duymak icin yanip tutusacaksin...
defalarca aradigi gunlerin kiymetini bilmedigin icin kendinden nefret
edeceksin...
yasadigin sehri terk etmek isteyeceksin...
onunla hicbir aninin olmadigi bir yerlere gidip yerlesmek...
ama bir umut...
onunla bir gun bir yerde karsilasma umudu...
bu umut seni gitmekten alikoyacak...
gel gitler icinde yasayacaksin...
buna yasamak denirse...
razı mısın bütün bunlara...?
hazır mısın sonunda olup olup dirilmeye...?
o halde aşık olabilirsin
sokaga firlayacaksin... sokaklar da dar gelecek...
tipki vücudunun yüregine dar geldigi gibi...
ne denizin mavisi acacak icini, ne piril piril gokyuzu...
kendini tasiyamayacak kadar cok buyuyecek, bir yandan da kaybolacak kadar kuculeceksin...
birileri sana bir seyler anlatacak durmadan...
"onemli olan saglik."
"yasamak guzel."
"bos ver, her sey unutulur."
sen hicbirini duymayacaksin...
goz yaslarindan etrafi goremez hale geleceksin...
ondan olmesini isteyecek kadar nefret edecek, az sonra kollarinda olmek isteyecek kadar cok seveceksin...
hep ondan bahsetmek isteyeceksin...
"olume care bulundu" ya da "yarin kiyamet kopacakmis" deseler basini
kaldirip ne dedin?" diye sormayacaksin...
yalniz kalmak isteyeceksin...
hem de kalabaliklarin arasinda kaybolmak...
ikisi de yetmeyecek...
gecmisi dusuneceksin...
neredeyse dakika dakika...
ama kotuleri atlayarak...
onunla gectigin yerlerden gecmek isteyeceksin...
gittigin yerlere gitmek...
bu sana hic iyi gelmeyecek...
ama bile bile yapacaksin...
biri sana icindeki aciyi sokup atabilecegini soylese, kacacaksin...
aslinda kurtulmak istedigin halde, o aciyi yasamak icin direneceksin...
hayatinin geri kalanini onu dusunerek gecirmek isteyeceksin....
aksini iddia edenlerden nefret edeceksin...
herkesi ona benzetip...
kimseyi onun yerine koyamayacaksin...
hicbir sey oyalamayacak seni...
ilaclara siginacaksin...
birkac saat kafani bulandiran ama asla onu unutturmayan.
sadece bir muddet buzlu camin arkasindan seyrettiren...
butun sarkilar sizin icin yazilmis gibi gelecek...
bogazin dugumlenecek, dinleyemeyeceksin...
uyumak zor, uyanmak kolay olacak...
sabahi iple cekeceksin...
bazen de "hic gunes dogmasa" diyeceksin...
ne geceler rahatlatacak seni ne gunduzler...
olmeyi isteyip, olemeyeceksin...
belki civi civiyi soker diye can havliyle onune cikana sarilmak isteyeceksin
...
nafile...
dusuncesi bile tahammul edilmez gelecek...
ruyalar goreceksin, gercek olmasini istedigin...
her sicrayarak uyandiginda onun adini soyledigini fark edeceksin...
telefonun calmasini bekleyeceksin...
aramayacagini bile bile...
her caldiginda yuregin agzina gelecek...
aglamakli konusacaksin arayanlarla...
yuregin burkulacak...
canin yanacak...
bir daha sevmemeye yemin edeceksin...
hayata dair hicbir sey yapmak gelmeyecek icinden...
onun sesini bir kez daha duymak icin yanip tutusacaksin...
defalarca aradigi gunlerin kiymetini bilmedigin icin kendinden nefret
edeceksin...
yasadigin sehri terk etmek isteyeceksin...
onunla hicbir aninin olmadigi bir yerlere gidip yerlesmek...
ama bir umut...
onunla bir gun bir yerde karsilasma umudu...
bu umut seni gitmekten alikoyacak...
gel gitler icinde yasayacaksin...
buna yasamak denirse...
razı mısın bütün bunlara...?
hazır mısın sonunda olup olup dirilmeye...?
o halde aşık olabilirsin