İnsan düşünmeli giderken.
Birgün gidecekse gideceği o gün için binlerce kez düşünmeli belkide.
Kan ter içinde uyanmalı geceleri uykularından.
Gidecekse çıktığı kapının eşiğinde arkasına dönüp bakmamalı.
Çok düşünmeli o kapıya yürümeden evvel.
Ciğerleri parçalanmalı gidiyorsa.Eğer giderken acımıyorsa içi dönmemeli...Dönememeli...
Düşünmeli insan!
Gittikten sonra ellerini bıraktığı insanın ne hale düşeceğini düşünmeli.
Dünyasının nasıl kararacağını düşünmeli!
Bencil olmamalı insan!.
Kendi mutluluğu için karşısındakinin mutsuzluğunu göze almamalı.
Sevdiği kişi onunla olmaktan mutluysa mutlu olmalı insan!
Önemli olan karşısındakinin mutluluğu olmalı.
Sevgisini buruşturup atmamalı bir kenara.
O gidebilme cesaretini bulmamalı kendinde....
Seviyorum diyorsa içi titremeli insanın!
Seviyorum ama.... dememeli insan..Aması olmamalı sevmenin.
Çekip gitmenin bir kılıfı olmaz ama illede gitmesi gerekiyorsa insanın çok geçerli bi sebebi olmalı.
Eften püften sebeplerden gitmememeli insan!!!
Ondan gitmesi gerekiyorsa illede hayatına başka birini almamalı daha yüreğindeki ilkin* yangını sönmeden!...
Giderken neyselere,sıkıldımlara sığdırmamalı yaşananları....
''Elimde olmayan sebeplerden gidiyorum ama Allah şahidim olsunki senden başkası girmeyecek yüreğime.Ecel olsun bana senden başkası''diyebilmeli insan!..
Bırakıp gittiğine hisettirebilmeli dürüstlüğünü ,gitmesinin sebebinin zorunluluk olduğunu.
Senden gidiyorum ama bunu bil yaşasam bile öldüm ben diyebilmeli!
Onsuzluğun ölüm olduğunu hissettirebilmeli karşısındakine.
Ve insan eften püften sebeplerden gidiyorsa gidişinden yıllar sonra aynı ukalalığını üzerine takıp dikilmemeli onun için yananın karşısına ''beni affet'' diye...
Ar damarı olmalı insanın! UTANMALI İNSAN!!!
Yine insan duygularını,yıllarını,yaşananları çiğneyip giden insana geri dönme cesaretini vermemeli.
Buruşturup attığı sevdasını hiçbirşey olmamış gibi düzeltemeyeceğini hisettirebilmeli!..
Giderken takındığı kendinden emin ifadeyle dönemeyeceğini bildirmeli hayallerini yıkana...
''Nasıl olsa affeder'' cümlesini kurdurtturmamalı karşısındakine.
Sevgisini kolay kolay gözden çıkaracak cesareti vermemeli.
Karşısındaki onu kaybetmekten korkmalı."Sevgimin küçümsendiğini hissettiğim anda gururum onu çiğner diyebilmeli"...
Gururunu çıkartabilmeli insan gerektiğinde!.
''Sebepsiz gidişin dönüşü yoktur''u karşısındakinin her zerresine işleyebilmeli.
İnsan yumruğunu vurabilmeli masaya!.
Karşısındaki ona ne yaparsa yapsın hiç kesilmeyecek bi sevgi deryası olarak göstermemeli insan kendini!.
Benimde bir sabrım var diyebilmeli!.Sevgisiyle oynattırmamalı!.
Kürkçü dükkanı olmamamalı insan!!!
Hakedene vermeli sevgisini!.
Ve insan çok düşünmeli sevgisini verirken.
Sevda aleminde güneşli günlerin yanısıra fırtınalı günlerinde olacağını bilmeli...
Çok iyi düşünmeli insan! Bu dikenlerle dolu yolda onu bırakmayacak birini seçmeli yanına Yar diye...
Karşısındakini tanıyarak sevmeli***
.......Sevdiğini diğerlerinden ayıran özelliklerini görmeli insan....ve sonra sevmeli.
İnsan uzun uzun düşünmeli bu yola girerken.
Sevda köprüsünün sırattan ince olduğunu çok iyi bilmeli insan!.Sevda işinin yüreklilerin işi olduğunu bilmeli....
AMA EN ÖNEMLİSİ
SEVDA ALEMİNDE SADECE YÜREKLİLERİN BARINABİLECEĞİNİ ÇOK İYİ BİLMELİ İNSAN!!!
Birgün gidecekse gideceği o gün için binlerce kez düşünmeli belkide.
Kan ter içinde uyanmalı geceleri uykularından.
Gidecekse çıktığı kapının eşiğinde arkasına dönüp bakmamalı.
Çok düşünmeli o kapıya yürümeden evvel.
Ciğerleri parçalanmalı gidiyorsa.Eğer giderken acımıyorsa içi dönmemeli...Dönememeli...
Düşünmeli insan!
Gittikten sonra ellerini bıraktığı insanın ne hale düşeceğini düşünmeli.
Dünyasının nasıl kararacağını düşünmeli!
Bencil olmamalı insan!.
Kendi mutluluğu için karşısındakinin mutsuzluğunu göze almamalı.
Sevdiği kişi onunla olmaktan mutluysa mutlu olmalı insan!
Önemli olan karşısındakinin mutluluğu olmalı.
Sevgisini buruşturup atmamalı bir kenara.
O gidebilme cesaretini bulmamalı kendinde....
Seviyorum diyorsa içi titremeli insanın!
Seviyorum ama.... dememeli insan..Aması olmamalı sevmenin.
Çekip gitmenin bir kılıfı olmaz ama illede gitmesi gerekiyorsa insanın çok geçerli bi sebebi olmalı.
Eften püften sebeplerden gitmememeli insan!!!
Ondan gitmesi gerekiyorsa illede hayatına başka birini almamalı daha yüreğindeki ilkin* yangını sönmeden!...
Giderken neyselere,sıkıldımlara sığdırmamalı yaşananları....
''Elimde olmayan sebeplerden gidiyorum ama Allah şahidim olsunki senden başkası girmeyecek yüreğime.Ecel olsun bana senden başkası''diyebilmeli insan!..
Bırakıp gittiğine hisettirebilmeli dürüstlüğünü ,gitmesinin sebebinin zorunluluk olduğunu.
Senden gidiyorum ama bunu bil yaşasam bile öldüm ben diyebilmeli!
Onsuzluğun ölüm olduğunu hissettirebilmeli karşısındakine.
Ve insan eften püften sebeplerden gidiyorsa gidişinden yıllar sonra aynı ukalalığını üzerine takıp dikilmemeli onun için yananın karşısına ''beni affet'' diye...
Ar damarı olmalı insanın! UTANMALI İNSAN!!!
Yine insan duygularını,yıllarını,yaşananları çiğneyip giden insana geri dönme cesaretini vermemeli.
Buruşturup attığı sevdasını hiçbirşey olmamış gibi düzeltemeyeceğini hisettirebilmeli!..
Giderken takındığı kendinden emin ifadeyle dönemeyeceğini bildirmeli hayallerini yıkana...
''Nasıl olsa affeder'' cümlesini kurdurtturmamalı karşısındakine.
Sevgisini kolay kolay gözden çıkaracak cesareti vermemeli.
Karşısındaki onu kaybetmekten korkmalı."Sevgimin küçümsendiğini hissettiğim anda gururum onu çiğner diyebilmeli"...
Gururunu çıkartabilmeli insan gerektiğinde!.
''Sebepsiz gidişin dönüşü yoktur''u karşısındakinin her zerresine işleyebilmeli.
İnsan yumruğunu vurabilmeli masaya!.
Karşısındaki ona ne yaparsa yapsın hiç kesilmeyecek bi sevgi deryası olarak göstermemeli insan kendini!.
Benimde bir sabrım var diyebilmeli!.Sevgisiyle oynattırmamalı!.
Kürkçü dükkanı olmamamalı insan!!!
Hakedene vermeli sevgisini!.
Ve insan çok düşünmeli sevgisini verirken.
Sevda aleminde güneşli günlerin yanısıra fırtınalı günlerinde olacağını bilmeli...
Çok iyi düşünmeli insan! Bu dikenlerle dolu yolda onu bırakmayacak birini seçmeli yanına Yar diye...
Karşısındakini tanıyarak sevmeli***
.......Sevdiğini diğerlerinden ayıran özelliklerini görmeli insan....ve sonra sevmeli.
İnsan uzun uzun düşünmeli bu yola girerken.
Sevda köprüsünün sırattan ince olduğunu çok iyi bilmeli insan!.Sevda işinin yüreklilerin işi olduğunu bilmeli....
AMA EN ÖNEMLİSİ
SEVDA ALEMİNDE SADECE YÜREKLİLERİN BARINABİLECEĞİNİ ÇOK İYİ BİLMELİ İNSAN!!!
